Tłumacz-przewodnik to "uszy i oczy" osoby głuchoniewidomej. To osoba, która zna i potrafi posługiwać się alternatywnymi metodami komunikacji - m.in. alfabetem Lorma (alfabet dotykowy osób głuchoniewidomych), daktylografią, także odbieraną dotykiem. Tłumacz-przewodnik zna techniki prowadzenia osoby głuchoniewidomej, poruszania się z nią np. w przestrzeni miejskiej. Przeszkolonego tłumacza-przewodnika cechuje praca zgodna z etyką - tłumacz przewodnik nie wyręcza podopiecznego, jego wsparcie jest udzielane w oparciu o podmiotowe traktowanie: tłumacz-przewodnik stwarza możliwości samodzielnego załatwiania przez osobę głuchoniewidomą różnorodnych spraw, wspiera w podejmowanych aktywnościach. Dla wielu osób głuchoniewidomych tłumacz-przewodnik może być nierzadko jedynym łącznikiem ze światem zewnętrznym, gdyż osoby głuchoniewidome to często osoby starsze, mieszkające samotnie. Wsparcie wykwalifikowanego tłumacza-przewodnika znacznie podnosi szanse na lepsze funkcjonowanie osób z jednoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu.

Tłumacz-przewodnik osoby głuchoniewidomej to odpowiedzialna rola, wiążąca się z zapewnieniem bezpiecznego wsparcia bezpośredniego osobom z niepełnosprawnością wzroku i słuchu, dlatego wymaga umiejętności szybkiego reagowania w różnych sytuacjach i w zmiennych warunkach otoczenia, spostrzegawczości, uważności, dużej koncentracji uwagi.

Osoby z jednoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu mogą korzystać z usług tłumaczy-przewodników na podstawie Ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się.